Około 3000 lat przed naszą erą – najstarsze ślady pobytu człowieka na terenie dzielnicy Borki pochodzące z okresu kultury pucharów lejkowatych. Odkryto tu m.in.: pozostałości szałasu mieszkalnego wraz z jamami gospodarczą i zasobową, fragmenty naczyń ceramicznych oraz narzędzia krzemienne i „skarb” rdzeni krzemiennych.

5 września 1540r – Król Zygmunt I Stary zezwolił Annie Falęckiej, założyć miasto na terenie jej wsi dziedzicznej Brzegi. Miasto lokowane było na prawie magdeburskim i otrzymało 12 lat wolnizny tzn. że mieszczanie na ten okres zwolnieni byli od płacenia ówczesnych podatków m.in.: od szosu, czopowego, opłat mostowych itp. Ponadto król wyraził zgodę na organizowanie dwóch jarmarków rocznie: na św. Trójcę i św. Mateusza, a właścicielka miasta i jej sukcesorzy mieli prawo pobierania opłat targowych. Już w 1576r. nowe miasto nosiło nazwę Białobrzegi.

1655 – 1662 – W spisach pogłównego Białobrzegi wykazane zostały jako wieś o 53 duszach. Zajęcia miejskie były w poniżeniu, rzemiosło zanikało, a ludność utrzymywała się głównie z pracy na roli, handlu bydłem, flisactwa i propinacji. Przyczyn takiego stanu rzeczy należy upatrywać zarówno w braku zainteresowania rozwojem miasteczka ze strony ówczesnych właścicieli - Boglewskich, jak również w ogólnym stanie gospodarki państwa i rujnujących przemarszach wojsk - głównie podczas „potopu” szwedzkiego.

1770 – 1773 – Pożar miasta w trakcie którego zostają zniszczone przywileje miejskie znajdujące się w aktach magistratu oraz m.in.: kościół parafialny. Nową modrzewiową świątynię na podmurowaniu z kamienia i cegły, buduje ówczesny właściciel miasta Paweł Boski. Jednocześnie tworzy szkółkę przykościelną i szpital dla ubogich.

1795 – 1823 – Po trzecim rozbiorze Polski w 1795 roku, Pilica staje się rzeką graniczną, a Białobrzegi dostają się pod zabór austriacki. W 1809 roku wchodzą w skład Księstwa Warszawskiego, a już w sześć lat później dostają się pod panowanie carów rosyjskich w granicach Królestwa Kongresowego. Zmieniają się także właściciele miejscowości. W 1799 Ostatni właściciel z rodziny Boskich – Józef sprzedaje miasto, a następnie dziedzicami Białobrzegów są: Stokowski, Kurosz, i wreszcie od 1823 roku Gabriel Wodzyński który kupił miasto za 150 tys. złotych polskich.

1827 – 1835 – W latach 1827-1828 w Białobrzegach przeprowadzany jest tzw. pomiar miasta. W wyniku tych działań poszczególne ulice w miasteczku otrzymują nowe nazwy. Do czasów obecnych ulice Krakowska i Polańska zachowały nazwy nadane w tym czasie. W 1829 roku rozpoczyna się budowa 6 głównych bitych traktów krajowych, z których 4 miały wychodzić z Warszawy. Jednym z nich był trakt krakowski. Inżynier Teodor Urbański zaprojektował go po nowej trasie przez Grójec, Białobrzegi, Radom do Krakowa. Budowano go w bardzo szybkim tempie i był on gotowy w połowie lat trzydziestych ubiegłego wieku. Posiadał pełne zagospodarowanie w postaci budynków administracji, domów dróżników, stacji pocztowych i zajazdów dla podróżnych”. Na Pilicy i jej odnodze zbudowano dwa mosty drewniane.

1863 – 1870 – W okresie powstania styczniowego w Białobrzegach i okolicy działa kilka oddziałów powstańczych, m.in: pułkownika Dionizego Czachowskiego, Grabowskiego, Kononowicza i inne. Stłumienie powstania było początkiem bardzo silnego etapu rusyfikacji ziem polskich. W 1869 roku Komitet Urządzający w Królestwie Polskim podejmuje decyzję o przemianowaniu na osady, miast liczących poniżej 3 tysięcy mieszkańców i dochodach nie przekraczających 1500 rubli rocznie. W wyniku tej decyzji, także miasto Białobrzegi w powiecie radomskim, z dniem 1 stycznia1870r zostaje zdegradowane do statusu osady. W tym czasie rozpoczyna się również budowa Bóźnicy murowanej przy ulicy Suskiej (obecnie Żeromskiego) wraz z  mieszkaniem dla Rabina i domem dla szkolnika.

1910 – 1918 – W nocy z 7 na 8 czerwca 1910 roku Białobrzegi doświadczają najtragiczniejszego w swojej historii pożaru. Doszczętnie spłonęło około 80 budynków mieszkalnych, synagoga żydowska i liczne zabudowania gospodarcze a w płomieniach śmierć poniosło 8 osób. Mieszkańcy szybko radzą sobie z jego skutkami. W 1911r. powołują do życia m.in: Ochotniczą Straż Pożarną. W rok później organizują ochronkę dla dzieci i orkiestrę. Lecz już w 1914r. rozpoczyna się I wojna światowa. Jesienią tego roku przechodzą przez Białobrzegi 2 i 4 bataliony Legionów Polskich. Podczas I wojny światowej (od sierpnia 1915 roku) po raz drugi Pilica staje się rzeką graniczną, oddzielającą strefę okupacji austriackiej od strefy niemieckiej. W czasie wojny w osadzie działa Komenda Obwodowa Polskiej Organizacji Wojskowej, która 1 listopada 1918 roku dokonuje rozbrojenia austriackich i niemieckich żołnierzy strzegących mostu na Pilicy.

1932 – 1939 – Do dziś ozdobą Białobrzegów są inwestycje z lat trzydziestych XX wieku. W 1936 roku oddano do użytku żelbetowy most na Pilicy, który był największym mostem tego typu wybudowanym w Polsce międzywojennej. W 1932 roku rozpoczyna się budowa nowej świątyni  projektowanej przez architekta Stefana Szyllera, twórcę tak znanych budowli jak np. gmach główny Politechniki Warszawskiej. Również w tym czasie następuje znaczny rozwój miejscowości. Powstaje szereg nowych instytucji i obiektów użyteczności publicznej takich jak np.: gmach szkoły powszechnej przy ul. Kościelnej, czy strażnica OSP przu ul. Krakowskiej.

1939 – 1945 – Walki wrześniu 1939 roku stanowiły pierwszy akt sześcioletnich zmagań na frontach II wojny światowej. Od pierwszych dni także nasz rejon dostał się w orbitę działań wojennych. Podczas okupacji niemieckiej Białobrzegi należą do dystryktu radomskiego Generalnego Gubernatorstwa. Okres okupacji charakteryzował się w dziejach Białobrzegów i okolic poważnymi zmianami demograficznymi. Aresztowania, wywózki do obozów i rozstrzeliwania ludności stały się dniem powszednim społeczeństwa w ciągu kolejnych lat okupacji hitlerowskiej. Największa tragedia dotknęłą żydowską część społeczeństwa osady. W białobrzeskim getcie hitlerowcy osadzili ponad 4 tys. Żydów, a jego likwidacja nastąpiła w czerwcu 1942 roku, kiedy to Żydzi zostali wywiezieni do obozu zagłady w Treblince. W tym czasie zniszczone także zostały synagoga i kirkut żydowski.

1956 – 1958 – 1 stycznia 1956 roku mocą rozporządzenia Rady Ministrów z 12 listopada 1955 roku, utworzono powiat białobrzeski w województwie kieleckim. Ten pierwszy powiat białobrzeski przetrwał niecałe dwadzieścia lat. W dwa lata później, 1 stycznia 1958 roku Białobrzegom przywrócono prawa miejskie. Na ten okres w historii Białobrzegów datują się także początki szkolnictwa średniego w mieście oraz przeniesienie zabytkowej drewnianej świątyni do podradomskich Bradzic, a w miejscowości konsekracja nowego kościoła którego budwę rozpoczęto w okresie międzywojennym.

1968 – 1973 – Początki uprzemysłowienia Białobrzegów możemy wiazać z powstaniem Państwowego Ośrodka Maszynowego (zakład naprawczy maszyn rolniczych), oraz rozpoczęciem działalności Zakładu Wylęgu Drobiu. W 1972 roku świadczenie usług budowlanych na terenie powiatów: białobrzeskiego, radomskiego i kozienickiego rozpoczęło Przedsiębiorstwo Budownictwa Rolniczego. W latach siedemdziesiątych XX wieku była to największa firma w mieście zatrudniająca ponad 600 osób, a obiekty wybudowane przez tę firmę do dziś służą mieszkańcom Białobrzegów i okolicznych miejscowości. W 1973 roku rozpoczął produkcję Zakład Przetwórstwa Tworzyw Sztucznych, specjalizujący się głównie w produkcji zabawek.

1999 – 2003 – 1 stycznia 1999 roku ponownie Białobrzegi zostają siedzibą powiatu ziemskiego w województwie mazowieckim. W skład powiatu weszły miasto i gmina Białobrzegi i Wyśmierzyce oraz gminy: Promna, Radzanów, Stara Błotnica i Stromiec. 1 stycznia 2000 roku następuje reorganizacja sieci drogowej w Polsce. W wyniku tego działania zostaje podniesiona ranga drogi Kock – Białobrzegi – Tomaszów Mazowiecki do statusu drogi krajowej. Od tego czasu Białobrzegi stają się miastem w którym krzyżują się szlaki E-77 (północ-południe) i droga 48 (wschód-zachód). W trzy lata później na wschodnich obrzeżach miasta zostaje oddana do użytku obwodnica Białobrzegów, a trasa E-77 otrzymuje parametry drogi ekspresowej dwujezdniowej na odcinku Grójec-Białobrzegi-Jedlińsk.

2017 – 2018 – Od 1 stycznia 2017 roku tereny inwestycyjne w Białobrzegach zostały wydzielone jako Podstrefa Białobrzegi w Tarnobrzeskiej SSE Euro-Park Wisłosan. Jest to teren o powierzchni ok. 11 ha, położonych w Białobrzegach pomiędzy ul. Rzemieślniczą a Kościelną. Specjalne Strefy Ekonomiczne to obszary, w których działalność gospodarcza może być prowadzona na preferencyjnych warunkach, tj. przedsiębiorstwom, które uzyskały zezwolenie na działalność w strefie, przysługuje pomoc publiczna m.in. w postaci zwolnienia podatkowego.

Ireneusz Rzeczkowski